ماهنامه‌ی شگفت‌‌زار شماره‌ی ۸

چندی پیش در محضر عزیز فرهیخته‌ای بحثی بر سر آخرین مقاله‌ی ایشان در گرفت. ایشان در بخشی از مقاله نوشته بودند (به مضمون) مجادله‌ی مورد بحث ad absurdum است و در پاسخ به پرسش دیگر حاضران فرمودند که برابرنهاده‌ای برای ترکیب نیافته‌اند که بتواند مانند آن مفهوم مورد نظر ایشان را برساند و بعد بحث کشید به توانایی زبان فارسی برای بیان مفاهیم و الی آخر. اما نتیجه‌ای حاصل نشد و کسی نتوانست طرف دیگر را به تغییر موضع راضی کند. از شرح و بسط بحث و مواضع دو طرف بگذریم که جایی این‌جا ندارد و قرار نیست در مورد اوقات فراغت نگارنده حرف بزنیم. از این که متولی امروز زبان فارسی چقدر میراث‌خوار یا چقدر وفادار و وظیفه‌شناس است و یا چقدر در مرده‌سازی زبان کوشیده هم بگذریم. هدف بحث در مورد زبان معاصر نیست. غرض این بود که گوشه چشمی داشته باشیم به حقیقت مشکلات گویندگان و نویسندگان و برگردانندگانی که آثارشان را به زبان فارسی می‌آفرینند.