ماهنامه‌ی شگفت‌‌زار شماره‌ی ۵

نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران که از سال ۱۳۶۶ تا الان، هر ساله در نیمه‌ی دوم اردیبهشت ماه برگزار می‌شود، از حوادثی است که با تمام پستی و بلندی‌هایش، هر سال برای اکثر دوستداران کتاب و کتاب‌خوانی، و بعضاً علاقمندان به دکرهای شیک و مجلل از نوع فرهنگی، رویداد مهمی تلقی می‌شود و امسال هم بیست چهارمین سال خود را پشت سر خواهد گذاشت. هرچند الان چند سالی است که از مسافت مسیر قابل پیمایش میان غرفه‌ها کاسته شده است، اما چند باری گفته‌ام که زمان برگزاری نمایشگاه کتاب تهران، یکی از آن زمان‌هایی است که برای فرودو بگینز و سم‌وایز گمجی دلسوزی کرده‌ام و گوشه‌ای از محنتی را که آنان در طی مسیر طولانی تا موردور آن هم با پای پیاده متحمل شده‌اند، درک کرده‌ام. در عین حال هیچ‌گاه این رویداد برایم از اهمیت خارج نشده است و معمولاً هر سال مسیرهای طولانی و بعضاً پیچ در پیچ سالن ناشران عمومی را بیش از یک بار پشت سر گذاشته‌ام. صرف نظر و چند و چونش، به نظرم در نمایشگاه کتاب راحت‌تر می‌توان کتاب‌های جدید را یافت. یا امید داشت ناشرین به بهانه‌ی نمایشگاه هم که شده، تعدادی از کتاب‌های قدیمی‌تر خود را که یا در انبارهاشان مانده یا... و در حالت عادی سخت‌تر یافت می‌شوند، در غرفه‌ی خود عرضه کنند.