ماهنامه‌ی شگفت‌‌زار شماره‌ی ۲۶
سخن ماه نوشتن برای یک شماره‌ی تأخیردار کار سختی است؛ تلخی تأخیر در ذهن باقی مانده و اصلاً نمی‌خواهی به هیچ چیز فکر کنی. نه به نوشتن و ترجمه، نه حتا شماره‌ی بعد که تاریخ تحویل مطالبش به شکل ترسناکی در حال نزدیک شدن است. ولی بعد که مجبور می‌شوی روبه‌روی ورق سفید بنشینی و دست روی صفحه کلید ببری و بنویسی، یاد سفر در زمان می‌افتی یا قالیچه‌ی پرنده، یا چوب‌دستی‌های جادویی و سفینه‌های فضایی که می‌توانند خیلی راحت وارد جو داخلی هم بشوند و حتا اگر شرایط اقتضا کرد، باله در بیاورند و زیر آب بروند و خلاصه، همه فن حریف باشند.
