مصاحبه

اورسولا ک لگویین در مصاحبه‌ای مختصر با نیویورک‌تایمز، از کتاب‌ها و نویسنده‌ها و ژانرهای مورد علاقه‌اش می‌گوید.

نیل گیمن و ایشی‌گورو درباره‌ی آخرین کتاب ایشی‌گورو به نام غول مدفون صحبت می‌کنند و این که چرا در ژانر فانتزی قرار گرفته و اصولا ژانر چیست.

اوایل دهه‌ی 1960 که اورسولا لگویین به صحنه‌ی داستان‌نویسی پا گذاشت، دنیای علمی‌تخیلی دنیایی مردانه و معروف به علمی‌تخیلی سخت بود؛ ادبیات گمانه‌زن بیشتر در فیزیک، شیمی و تا اندازه‌ای بیولوژی ریشه داشت. یک قانون نانوشته این بود که یک نویسنده‌ی علمی‌تخیلی باید روند پیشرفت تکنولوژی را به خوبی بشناسد؛ آمریکا در جهان غلبه داشت و علمی‌تخیلی معروف به «عصر طلایی» حس مشابهی از رویای آمریکایی در کائنات را بازتاب می‌داد. داستان‌های فضایی که صفحات مجلاتی چون «داستان‌های شگفت‌انگیز» و «مجله‌ی علمی‌تخیلی و فانتزی» را پر می‌کرد، از سوی مردان و برای مخاطبان مرد نوشته می‌شد و توجه به تنوع نژادی و جنسیتی چندان رواج نداشت. اولین رمان لگویین با نام «دنیای روکانون» (1966) یک قهرمان مرد و معمولی داشت و روند غالب را چندان آزار نمی‌داد. اما این فقط آرامش قبل از طوفان بود.