هفته‌ی پیش تولد ری‌بردبری بود و اگر میان ما بود ۹۵ ساله می‌شد. حرف از ری بردبری زیاد زده‌ایم. آن زمان که هنوز فقط آکادمی فانتزی بودیم، یک هفته‌ی ری بردبری داشتیم با کلی داستان و بعد هم وقتی که بردبری از دنیا رفت، یکی از بهترین ویژه‌نامه‌های شگفت‌زار را به بردبری اختصاص دادیم. (در انتهای این متن لینک به شماره‌ی ویژه‌ی شگفت‌زار و داستان‌های دیگر او را ببینید.)
بردبری در طول زندگی اش بیش از 30 کتاب و 600 داستان کوتاه و شعر نوشت. گاه بین خودمان او را شاعر علمی تخیلی صدا زده‌ایم، چه او داستان‌های علمی را هم به لحنی شاعرانه نوشته. در «حکایت‌های مریخ» اگرچه با سفینه و فضانورد سر و کار داریم ولی چنان شاعرانه از یک سیاره‌ی بیگانه می‌گوید که اصلا نمی‌توانید شباهتی بین این داستان دیگر علمی‌تخیلی‌های مشابه پیدا کنید. او میزبان برنامه‌ی تلویزیونی ray Bradbury anthology بوده است که هر قسمت آن در یک کتابخانه آغاز می‌شود و او درباره‌ی اشیایی از کتابخانه صحبت می‌کند که هر کدام الهام‌بخش یک داستان بوده‌اند. بردبری معتقد بود که یادگیری واقعی باید در کتابخانه اتفاق بیافتد. از آن‌جایی که خانواده‌ی او فقیر بودند پول کافی نداشتند که او را به کالج بفرستند و در نتیجه او شروع به یادگیری از کتابخانه‌ها می‌کند(در مصاحبه‌ی در کامیک‌کان سن‌دیه‌گو سال ۲۰۱۰ چنین گفت). در این باره چنین گفته:
وقتی دبیرستان را تمام کردم، تمام نقشه‌هایم برای رفتن به دانشگاه بودند، اما پول نداشتم. پس تصمیم گرفتم نگران پول درآوردن برای رفتن به دانشگاه نباشم و خودم به خودم درس بدهم. پس در خیابان به راه افتادم و به کتابخانه رفتم. به مدت ده سال سه روز در هفته به کتابخانه می‌رفتم. همه‌اش هم مجانی! بهترین چیز درباره‌ی کتابخانه‌ها این است. بیشتر شما می‌توانید به دانشگاه بروید، اما اگر قصد دارید راست راستی چیزی یاد بگیرید، به کتابخانه بروید. وقتی از کتابخانه فارغ‌التحصیل شدم ۲۸ ساله بودم.
او معقتد بود ایده‌های داستانی از هر جایی ممکن است بیاید و تمام ناشدنی هستند. نویسندگان جوان را تشویق به نوشتن می‌کرد و می‌گفت نوشتن نباید مثل کار کردن باشد و باید کاری لذت‌بخش باشد. این دیدگاه به نوشتن در تضاد با دیدگاه نویسنده‌ی آمریکایی است که جان می‌کند تا کلمه کنار کلمه بگذارد و یک شاهکار خلق کند. شاید به همین دلیل باشد که او را در پاریس ریویو راه ندادند. اما با این حال چند هفته‌ای قبل از فوتش نیویورکر مطلبی از او منتشر کرده بود. می‌توان گفت که نوشته‌های او با سبک خاص شاعرانه و رومانتیک اولین جرقه‌ها در مخدوش کردن مرز جدا کننده‌ی میان ژانر و جریان اصلی بوده‌اند. نوشته‌های او شامل مفاهیم گسترده‌ای از فرهنگ پاپ گرفته تا داستان‌هایی با درون‌مایه‌های اخلاقی و مذهبی می‌شد.
بردبری نیز چون دیگر نویسندگان علمی‌تخیلی الهام‌بخش بسیاری از کسانی بوده که بعدها دانشمند شده‌اند و چه بسا که سر از ناسا درآورده‌اند. به خاطر داستان‌های بردبری درباره‌ی مریخ یک بار از او دعوت شد تا برای جشن موفقیت کاوشگرهای اسپیریت و opportunity در مرکز JPL ناسا حاضر شود. این ویدیو را تماشا کنید.
داستان‌های دیگر بردبری که در شگفت‌زار ترجمه شده‌اند.
منبع:
