پرسش‌های مکرر درباره‌ی باسیلیسک‌ها

مجموعه داستان­های «بازیلیسک»، جز معروف‌ترین کارهای دیوید لانگفورد هستند. از این مجموعه داستان «انواع مختلف تاریکی» که برنده‌ی جایزه­ی هوگو است، پیش از این در آکادمی فانتزی منتشر شده. «تشاب» نیز داستان دیگری از همین مجموعه است.

1. هدف از ایجاد این گروه خبری چیست؟

هدف ایجاد یک تالار گفتگو جهت بحث پیرامون تصویرهای بازیلیسکی یا تشاب­ها است. خوانندگان اخبار اینترنتی که نسخه­ی کم‌حجم­تر را ترجیح می­دهند، می­توانند «بازیلیسک/تعدیل شده» را بخوانند که فقط شامل هشدارهای درجه اول و شناسه­های فرم‌های جدید می­باشد.

2. آیا می­توانم فایل­های باینری را به این‌جا بفرستم؟

اگر شما قادر به پرسیدن چنین سئوالی هستید، باید بلافاصله به بخش «اخبار/اعلانات/کاربران تازه» مراجعه کنید. جایی که طی پست­هایی منظم هشدار داده می­شود که فایل­های باینری و به­ ویژه تصویری به هیچ وجه نباید به گروه­های خبری ارسال شوند. بسیاری از کشورها برای این کار مجازات اعدام را اجرا می­کنند.

3. سرنام تشاب از کجا آمده؟

سیستم الگوریتم­های تصویری-ریاضیاتی دکتر ورنون بریمن (که در گمنامی فوت کرد) به عنوان تکنیک شکل‌سازی استدلالی بریمن شناخته می­شود. این عبارت بازتابی است از عنوان مقاله­ی اصلی وی، «دربار­ه­ی صورت­های قابل تفکر، به همراه یادداشتی در باب تکنیک شکل‌سازی استدلالی» (بریمن و ترنر، نیچر، 2001). این مقاله به ناچار توقیف و جز اسناد فوق‌محرمانه طبقه‌بندی شد.

4. آیا حقیقت دارد که نویسندگان علمی‌تخیلی بازیلیسک­ها را پیش‌بینی کرده بودند؟

بله و نه. ایده­ی اطلاعات غیرقابل تفکری که به مغز آسیب می­زنند، پیشینه­ی علمی‌تخیلی دور و درازی دارد. ولی هیچ کدام آن را دقیقاً پیش‌بینی نکردند. در این مورد اغلب به رمان «ذهن‌نویس» اثر ویلیام گیبسون [1] (به سال 1984) اشاره می­شود که ایده­ی فضای سایبری را در جامعه گستراند. دلیل ارجاع به این اثر، ایده­ی «یخ سیاه» بود؛ نرم‌افزاری که دست به ضدحمله به مغز هکرها می­زد. اما این رمان اتصال مستقیم اعصاب به شبکه را تصور می­کرد. درحالی که بازیلیسک­ها بسیار مرگبارتر هستند، چرا که نیازی به تماس فیزیکی ندارند.

خیلی پیش از آن، فرد هویل [2] در «ابر سیاه» (به سال 1957) اشاره کرد که بارگذاری دانش از یک بیگانه­ی احتمالاً خیرخواه (که دارای گنجایش ذهنی فوق بشری است)، می­تواند باعث اعمال اضافه بار به مغز و سوختن آن شود.

یک مورد نزدیک به واقعیت در «تصاویر خواب» اثر جی. بی. پریستلی [3] مطرح شده که تصاویری از بهترین نمونه­های اشیا را تصور می­کند که اجباراً احساسات خاصی را در ذهن ایجاد می­کنند و از آن­ها در تبلیغات استفاده می­شود.

پیرس آنتونی [4] در «ماکروسکوپ» (به سال 1969)، به توصیف «آرایش مخرب» می­پردازد. یک آرایش هدفمند از تصاویر که جهت حفاظت از حریم خصوصی ارتباطات کهکشانی به کار می‌رود و ذهن شنود کنندگان را پاک می­کند.

انجمن بازیلیسک مایل نیست دوباره پیغامی داشته باشد مبنی بر یادآوری این مساله که رمان ماکروسکوپ و قسمت اول برنامه­ی تلویزیونی سیرک­ پرنده­ی مونتی پیتون [5]، هر دو در یک سال و یک ماه منتشر شدند. در این برنامه طرح معروفی ارائه شد مبنی بر ارائه­ی خنده‌دارترین لطیفه­ی ممکن، طوری که شنوندگانش از شدت خنده دچار خفگی و مرگ شوند.

5. نحوه­ی عملکرد یک بازیلیسک چگونه است؟

پاسخ کوتاه چنین است: نمی­توانیم بگوییم. اطلاعات کامل­تر در رده­ی فوق‌محرمانه طبقه‌بندی می­شوند.

پاسخ مشروح مبتنی بر مقاله­ی علمی-عمومی بریمن (نیو ساینتیست، 2001) است که در آن ایده­هایش را تشریح می­کند. وی ذهن انسان را به صورت یک سیستم رایانش قراردادی قطعی فرض می­کند. این سیستم همان طور که صورتی دیگر از تئوری ریاضی گودل پیش‌بینی می­کند، ممکن است توسط افکاری که ذهن از لحاظ فیزیکی یا منطقی قادر به تفکرشان نیست، آسیب ببیند. تکنیک شکل‌سازی استدلالی چنین افکاری را در قالب صورت­هایی صرفاً بصری نمایش می­دهد. مثل یک تصویر بازیلیسک که اعصاب بینایی ما آن را می­پذیرد، در حالی که نمی­توانند پشتیبانی کند. نتیجه فاجعه‌بار است. مثل این است که یک ویروس مخفی‌کار نرم‌افزاری به مغز رخنه کند.

6. چرا «بازیلیسک»؟

بازیلیسک نام یک موجود افسانه­ای است. خزنده­ای که تنها یک نگاه به آن باعث تبدیل شدن انسان به سنگ می­شود. طبق یک افسانه­ی قدیمی، نگاه کردن به بازیلیسک از طریق آینه بی‌خطر است. اما این در مورد نسخه­های مدرن آن­ها صدق نمی­کند. اگرچه بازیلیسک­هایی مانند بی-756 که کاملاً نامتقارن هستند، تنها در صورتی مرگبارند که بسته به نیم‌کره­ی غالب مغز قربانی، به تصویر مستقیم یا انعکاس آن­ها نگریسته شود.

7. آیا این فقط یک افسانه­ی محلی است که نخستین بازیلیسک خالق خودش را نابود کرد؟

تقریباً تمام چیزهای مرتبط با اتفاقی که در تاسیسات ابر رایانه­ی کمبریج4 افتاد، توقیف شده و به عنوان دانش بسیار خطرناک طبقه‌بندی شده­اند. بریمن آخرین آزمایش­هایش را در آن‌جا انجام داد. باور عمومی بر این است که بریمن و بیشتر پرسنلِ تاسیسات جان خود را از دست دادند. در پی آن، کپی­هایی از بازیلیسک بی-1 به بیرون درز کرد. این تصویر با نام «طوطی» شهرت یافته، چرا که اگر آن­ را به حد کافی تار کنیم که نگریستن به آن بی‌خطر باشد، شبیه یک طوطی به نظر می­رسد. بی-1 همچنان نخستین انتخاب تروریست­های شهری است که به وسیله­ی یک اسپری و یک شابلون، تصویر بازیلیسک را روی دیوارها نقاشی می‌کنند.

اما سایر بازیلیسک­ها با استفاده از نظریات بریمن ساخته شدند. بی-2 کمی بعد در آزمایشگاه لورنس لیورمور ساخته شد و بعد فاجعه­ی ساخت بی-3 در ام‌آی‌تی پیش آمد.

8. آیا بازیلیسک­ها در قالب فراکتال­های مندل‌بروت وجود دارند؟

بله، دو خانواده­ی شناخته شده وجود دارد که در موقعیت­های متقارن، تحت بزرگنمایی فوق‌العاده قابل رویت هستند. خیر، به شما نخواهیم گفت کجای این قالب.

9. چطور می­توانم برای گذاشتن تصویر توی وبگاهم مجوز بگیرم؟

این سئوال مربوط به بخش «اخبار/اعلانات/کاربران تازه» می­شود، ولی مدام این‌جا پرسیده می­شود. به طور خلاصه: بدون مجوز درASCII یا ANSI دولتی که به ندرت داده می­شود، شما نمی­توانید چنین کاری بکنید. استفاده از هر چیز دیگری به جز متن­های وبگاه یا ایمیلتان، راهی تضمین شده برای قطع اشتراکتان است. همه­ی ما دلتنگ وب‌های رنگی قدیمی و همچنین تلویزیون­ها هستیم. ولی این چیزها امروزه بسیار خطرناکند.

10. آیا حقیقت دارد که مایکروسافت برای محافظت از ویندوز اولترا در برابر سرقت یا مهندسی معکوس از تله­های بازیلیسکی استفاده می­کند؟

حرفی برای گفتن نداریم.

پانویس‌ها

[1] William Gibson

[2] Fred Hoyle

[3] J. B. Priestly

[4]Piers Anthony

[5] Monty Python’s Flying Circus